Η Αργκό της αυθεντικότητας είναι ένα πολεμικό βιβλίο του Τ. Β. Αντόρνο, γραμμένο στο περιθώριο των εργασιών του για την Αρνητική Διαλεκτική. Στο στόχαστρο της κριτικής βρίσκεται η ανύψωση της "αυθεντικότητας" σε φευδοφιλοσοφική κατηγορία εντός ενός πεδίου που ορίζεται από το τρίγωνο φιλοσοφίας της ζωής, φαινομενολογίας και οντολογίας. Εστιάζοντας στη χρήση της γλώσσας, ο Αντόρνο ερευνά και στηλιτεύει τον τρόπο με τον οποίο η κριτική της νεωτερικής εμπειρίας μετατρέπεται στο έργο των θεωρητικών που εξετάζει, και πρωτίστως σε εκείνο του Χάιντεγκερ, σε απεριόριστη κατάφαση του κακού και εντέλει σε μεροληψία υπέρ του θανάτου. Στη λατρεία του υπάρχοντος χάριν της ύπαρξής του, ο Αντόρνο αντιπαραθέτει την αρχή της απαραμείωτης αρνητικότητας: "Διότι δεν γκρεμίζει κανείς πάντοτε με σκοπό να ξαναχτίσει· αντιθέτως, γκρεμίζει κανείς επιμελώς προ κειμένου να ανοίξει χώρο για φως και για αέρα".
